Zen ontwikkelde zich vanaf de 6e eeuw in China en werd vooral populair tijdens de Tang- en Song-dynastie, die beïnvloed werd door het Chinese taoïsme. Het taoïsme kende al een aantal vormen van meditatie, zoals de zitmeditatie en “zitten in vergetelheid”, maar volgens de legende werd Chán geïntroduceerd door Bodhidharma, een Indiase of Perzische monnik.
Volgens de beschrijving in de geschiedenis is Chán de oorspronkelijke traditie van het Chán-boeddhisme. Zen is de Japanse uitspraak van hetzelfde karakter 禅 Chán. Het Chán-boeddhisme verspreidde zich vanuit China naar het zuiden (Vietnam) als Thiền, naar het noorden (Korea) als Seon en in de 13e eeuw naar het oosten (Japan) als Zen.